Ελληνική Σκηνή (Greek Scene)

http://www.last.fm/music/The+Callas wrote:The Callas are Lakis and Aris Iwnas: Brothers, artists, editors of Velvet magazine, owners of Out Of Tune ! label, 4-Track superheroes, DIY darlings. ‘Diy Or Die’ is a pure rock-punk album, played with a guitar and a set of children’s drums!

http://www.last.fm/music/Purple+Overdose wrote:Purple Overdose are considered among their fans as the one and only local group that revives and improves the fine psychedelic music of the great 60s artists.The group was formed in Athens, Greece in 1988.Their leader, Costas Constantinou, is one of the most talented musicians in Greece. He is the man who formed the group, the lead guitarist, the vocalist, the light spirit who writes their music and his inspiration creates lyrics of exceptional beauty and sensitivity, forming poems beyond any imagination, exactly in the fine tradition of the futuristic psychedelic era. Purple Overdose, during their 12 years of existence, have already released 5 albums, prooving their big talent and knowledge in psychedelic music.

http://www.anexartisi.gr/cptnefos/cptnefos.htm wrote:CPT. NEΦOS - ΑΘΗΝΑ - 1982

Οι "Captain Νέφος" ξεκίνησαν στην Αθήνα το 1982. 'Εδωσαν την πρώτη τους συναυλία το καλοκαίρι του '82 στου Γκύζη, με punk συγκροτήματα της εποχής όπως "Stress", "Soldiers Of Anarchy" (οι μετέπειτα "Ex-Humans"), "Ανυπόφοροι" και "'Αουσβιτς". Η συναυλία σταμάτησε με τη παρέμβαση της αστυνομίας. Τα μέλη της μπάντας ήταν Ιάκωβος Μανής κιθάρα και πλήκτρα, 'Ακης Μπογιατζής φωνή, κιθάρα και μπάσο, Γιώργος Τσουρλάκης σαξόφωνο και Μάκης Βρεττός τύμπανα. Κυκλοφόρησαν δύο αγγλόφωνες δουλειές, το '83 το single "Cadillac Dreams" από την "Happening" και το '84 το lp "Silence Interrupted" από την "Creep Records". Την ίδια χρονιά αποχώρησε ο Τσουρλάκης και ήρθε ο Γιάννης Ντρενογιάννης (ex "Μagic de Spell", "Psychomafia") σαν δεύτερος κιθαρίστας, με τον οποίο έκαναν αρκετές απίθανες εμφανίσεις. Η μπάντα διαλύθυκε το '84.
Μετά τη διάλυσή τους ο Μπογιατζής έπαιξε στους "Libido Blume", "Hum", "Δέκα Μέτρα Δέντρα" και το '97 δημιουργεί τους "Sigmatropic". Ο Μανής έπαιξε στους "Low Noise" και "Sigmatropic". Οι Βρεττός και Ντρενογιάννης που έπαιζαν παράλληλα στους "Anti Troppau Council", βρέθηκαν αργότερα στους "Libido Blume" και ο τελευταίος συνέχισε στους "Χωρίς Περιδέραιο" και "Yeah!".

https://www.facebook.com/WonkyDollandtheEcho/info wrote:Wonky Doll and the Echo is an indie band formed in mid-2010 playing a mixture of neo-post-punk & shoegaze incorporating sounds which are sometimes minimalistic and sometimes enriched by ethereal guitars, fuzzy bass and atmospheric synths.

Furthermore, Wonky Doll and the Echo have been highly active since their formation, making live performances in various Athenian stages, such as Kyttaro live club, An Club, Six D.O.G.S, BIOS and Seven Sins. They also appeared as opening act for bands like I Like Trains, Clan of Xymox and The Underground Youth.

http://www.discogs.com/artist/761197-Ophelias-Garden-The wrote:They were formed in 1994 from 2 ex-members of "Servants Of Mefistofelis". The same year they release a demo tape and over next 2 years they record their first album titled "Blood Weding" released at the end of 1997 by Physis Records. After a few selected performances, member changes and participations in compilations, they record their second record "Love Eternal" which was finally released at the end of 2000. Their songs are full of atmospheric melodies, pop sounds with exceptional female and male vocals which express their fears, their own selves, their internal agony and their love for life. Their latest album "L.U.S.T." was released in 2003.

http://dekaxiliadesmatia.blogspot.gr/2013/05/noise-promotion-company-silence-lp-1986.html wrote:Οι Noise Promotion Company ήταν ένα από τα πιο αξιόλογα new wave συγκροτήματα από την Θεσσαλονίκη. Έδρασαν από το 1984 μέχρι το 1989 και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν δύο άξια άλμπουμ, το "Silence!" του 1986 και το "Catalogue" του 1988. Και τα δύο κυκλοφόρησαν από την Ano Kato Records, μια ανεξάρτητη δισκογραφική η οποία ανέθρεψε αρκετά νέα και ελπιδοφόρα συγκροτήματα.

http://progrocks.gr/pete-royce/ wrote:Οι Pete & Royce ήταν μία από τις ελάχιστες συμφωνικές progressive rock μπάντες από την Ελλάδα. Με ηγέτη τον ζωγράφο Παναγιώτη “Pete” Τσίρο, έγιναν γνωστοί στον underground μουσικό χώρο, με τις μακροσκελείς συναυλίες και την αντισυμβατική τους νοοτροπία. Ο ήχος τους ήταν βαθιά επηρεασμένος από τη Βρετανική progressive ροκ σκηνή, κάπου μεταξύ του psych / prog ήχου των Pink Floyd στα 70s και της Βρετανικής σχολής του mellotron (Fantasy, Cressida, Kestrel και πρώιμοι Barclay James Harvest), σε ένα στυλ βασιζόμενο στα ήρεμα ηχοτοπία των πλήκτρων. O Βασίλης Δερτιλής και ο Γιάννης Παλαμίδας των Apocalypsis συμμετείχαν για ένα διάστημα στο πρότζεκτ του Τσίρου. Το ντεμπούτο των Pete & Royce με τίτλο “Suffering From Tomorrow” κυκλοφόρησε το 1980 σε ανεξάρτητη παραγωγή και θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα δείγματα ελληνικού progressive rock. Στο “Days Of Destruction” (1981, Ocean), οι progressive επιρροές αναμίχθηκαν με πιο ευθεία ροκ προσέγγιση. Μετά το τρίτο τους άλμπουμ, το electro-funk LP “Royce” (1984) η μπάντα διαλύθηκε, εν μέσω της έκρηξης του punk.

Πηγή: Pete & Royce

https://www.facebook.com/pages/Personality-Crisis/15177392973?id=15177392973&sk=info wrote:Οι Personality Crisis δημιουργήθηκαν το 1994 στην Κατερίνη από τους Gaz (τραγούδι), James (κιθάρα) και Fuzzy (κιθάρα). Το όνομά τους αποτελεί φόρο τιμής στους N.Y.Dolls, επισφραγίζοντας το δεσμό τους με την R’n’r / Punk σκηνή των 70’s.
Τον Απρίλιο του 1996 με τη συνεργασία της ανεξάρτητης Swallow It All records κυκλοφορεί το πρώτο τους 7’’ “Dead Fun/Lost Case” με primitive punk στοιχεία επηρεασμένο από το αμερικάνικο punk της ανατολικής ακτής.
Μετά την αποχώρηση των James και Fuzzy το 1997, έρχεται στη μπάντα ο Karrie White, ενώ ταυτόχρονα κυκλοφορούν το πρώτο τους LP “This can’t be the end”.
Λίγα χρόνια αργότερα, οι Personality Crisis έχουν εμφανιστεί δίπλα σε ονόματα, όπως οι L.A GUNS, MISFITS, MC5, BACKYARD BABIES, LAST DRIVE κλπ.
Τον Νοέμβριο του 2007 κυκλοφόρησε το δεύτερο album τους ”Invasion of the Dead Dolls” με τη βοήθεια της Swallow It All records και το mastering να φέρει την υπογραφή των ‘The plant studios’ (California) και του παραγωγού των Metallica, Santana, Faith No More και άλλων, John Cuniberti, έχοντας αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές.
Τη μπάντα αποτελούν οι: Gaz (τραγούδι), Karrie White (κιθάρα), Zarra Kay (κιθάρα), Dra (μπάσο) και Kostas Petachok (τύμπανα).

http://www.mic.gr/cds.asp?id=30297 wrote: "Ανάμεσα στις μνήμες, τα όνειρα, τις επιθυμίες και τις τύψεις, ποιος είναι σίγουρος για το τι στα αλήθεια συνέβη;" Luis Bunuel


Οι Εν Πλω είναι συγκρότημα φάντασμα. Εξαφανίστηκαν πριν καλά-καλά εμφανιστούν στα τέλη του '80, κι όμως αποτελούν για πολλούς σημείο αναφοράς για το ελληνόφωνο - και γενικότερα το ελληνικής προέλευσης - ροκ. Στην πραγματικότητα παραμένουν ένα σχετικά άγνωστο γκρουπ, εν μέρει και από δική τους επιλογή. Εξέδωσαν έναν και μόνον δίσκο (και έναν ακόμη ο Σαδίκης). Όταν τα 1000 αντίτυπα του "Εν Πλω" εξαντλήθηκαν, δεν εκμεταλλεύτηκαν τις πολύ καλές κριτικές στον τύπο και δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται να τυπώσουν περισσότερα. Κι ακόμη, δεν τους απασχολούσαν οι συναυλίες.
Βασικά μέλη των Εν Πλω ήταν ο Ντίνος Σαδίκης, φωνή, και ο Δήμος Ζαμάνος, κιθάρες και φωνητικά (ο οποίος αυτοκτόνησε πριν από λίγα χρόνια). Από το group πέρασαν και οι Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Καφούσιας, Στράτος Αλοίμονος. Έπαιζαν κιθαριστικό ροκ, μετα-punk (στην Ελλάδα μόνον μετα-punk προλάβαμε μια και το punk και κοινωνικά και μουσικά δεν μας ακούμπησε καθόλου) και ήταν ξεκάθαρα προϊόν της δεκαετίας του '80. Τότε που η άλλη κακή λέξη μετά το "Αμερικάνος" ήταν το "μπάτσοι" και όχι το "παγκοσμιοποίηση", που τα πολιτικά τραγούδια του στιλ "τα αντάρτικα" ή "τα αγροτικά με το Θωμά Μπακαλάκο" είχαν γίνει ντεμοντέ, που το "έθνικ" ήταν καινούρια μόδα, συνήθως όχι σε συσκευασία lounge για μπαράκια στην αμμουδιά. Η μουσική των Εν Πλω ήταν περισσότερο "ελληνική" και πρωτότυπη από άλλα γκρουπ που έδρασαν εκείνη την εποχή. Και μάλιστα τα στοιχεία ελληνικής παράδοσης, όπως κλαρίνα και απόηχοι ρεμπέτικου, ήταν εκείνα που συνιστούσαν την πρωτοτυπία. Οι στίχοι μας ακούμπησαν γιατί ήταν αληθινοί, και αυτό το καταλαβαίναμε καλύτερα αφού ήταν στη γλώσσα μας, δεν χρειάζονταν μετάφραση. Λίγο κλειστοφοβικοί ίσως, απαισιόδοξοι, αλλά το είπαμε, το "Εν Πλω" είναι προϊόν της δεκαετίας του '80. Η ερμηνεία του Σαδίκη ήταν παθιασμένη αλλά καθόλου "δήθεν" ή στημένη. Η παραγωγή καλύτερη από άλλες εγχώριες της εποχής, και τώρα που το ξανακούω καλύτερη και από ακριβότερες παραγωγές που έγιναν στο μέλλον.
Η δισκογραφία τους ήταν πολύ περιορισμένη. Κυκλοφόρησαν έναν μόνο δίσκο, το "Εν Πλω" το 1989. Είχε προηγηθεί το 1987 ένα demo με 10 κομμάτια ηχογραφημένα σε τετρακάναλο. Ένα mini LP με τα remix του "Εν Πλω" που ετοίμασαν, τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Κάποια τραγούδια του δίσκου "Μολυβένιες Ιστορίες" του Ντίνου Σαδίκη είναι της εποχής των Εν Πλω. Ένα 7' single που κυκλοφόρησε με το fanzine "Στις Σκιές του Β' 23", περιέχει διασκευή στο "Αντιλαλούν Δύο Φυλακές" του Μ. Βαμβακάρη.
Αν ο όρος "εναλλακτικό ελληνικό ροκ" σήμαινε ποτέ κάτι, αυτό νομίζω ότι είναι οι Εν Πλω. Όμως, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μοιάζουν σαν μια υπόσχεση που τελικά πήγε χαμένη (1). Πόσο μπορεί να επηρέασε τα μουσικά πράγματα της Ελλάδας κι εντέλει πόσο σημαντικό για την ελληνική μουσική είναι ένα γκρουπ που ακούστηκε από τόσο λίγους; Μπορεί εγώ και λίγοι ακόμη να αγαπάμε τους Εν Πλω περισσότερο από άλλους πιο επιτυχημένους εμπορικά, όπως τις Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά, αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά ότι οι Τρύπες είναι σαφώς επιδραστικότερο γκρουπ, άσχετα αν η επίδραση αυτή ξοδεύτηκε κυρίως στη λογική των εταιριών "να κυκλοφορήσουμε κάτι σαν τις Τρύπες, ροκ με ελληνικό στίχο, επειδή στη βράση κολλάει το σίδερο".
Το ελληνόφωνο ροκ μετά τους Εν Πλω δεν έφτασε σε υψηλά επίπεδα. Καλύτερα πράγματα ήρθαν από το αγγλόφωνο (κυρίως βλέπε Bokomolech), το ηλεκτρονικό (κυρίως Στέρεο Νόβα), το εναλλακτικό έντεχνο (Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας), την ελληνική προσέγγιση της τζάζ (Mode Plagal).

http://insomnia-gr.bandcamp.com/ wrote:Insomnia was a Dark Wave Greek band, formed in 1988 in Athens. Originally they were called Isolated Figures, dropped-out this name in 1989 for "Insomnia". Disbanded in 1993. Their debut and only album, "Days Of Alcyone", was recorded and test-pressed for Warner Music in 1992, but was never actually released until 2013 (on vinyl LP from Geheimnis), due to dispute between the band and the label.

http://www.musical.gr/cddetails.php?gui_language=1&CD_code=1029-2 wrote: Όταν ο Μάνος Χατζιδάκις το 1991, πρότεινε μέσω του ΣΕΙΡΙΟΥ, το Αβατον η έκπληξη που είχε δημιουργηθεί στους μουσικούς κύκλους ήταν τεράστια. Η κριτική ήταν διθυραμβική και όλοι μιλούσαν για τους έλληνες Dead Can Dance, που τάραζαν τα νερά της ελληνικής μουσικής κατάστασης. Χρόνια αργότερα, ύστερα από μια ακόμα ηχογράφηση (Ερως Αελίω), και μια μεγάλη απουσία από τα δισκογραφικά πράγματα, κυκλοφορεί το 'ΕΞ ΑΔΟΚΗΤΩ', που περιλάμβανε παλιές και νέες συνθέσεις με άλλη ματιά στην επεξεργασία των ήχων και την ερμηνεία. Ποτέ δεν υπήρξε τόσο τολμηρός συνδυασμός του αρχαίου ελληνικού λόγου με σύγχρονα μουσικά ιδιώματα. Ποτέ ένα άβατο μουσικό είδος δεν ήταν τόσο βατό σε ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και προτίμησης. ....Η μυσταγωγία τούτη, έχει τόπο, δεν έχει χρόνο, ούτε τελειωμό. Το Βυζάντιο και η αρχαιότητα το δημοτικό και το ρεμπέτικο, το σήμερα και το χθες, σμίγουν σε μιαν εκλεκτική μουσική μυθολογία που ορίζει τον ήχο μιας νέας εποχής…(Γ. Μονεμβασίτης – Αποκρυπτογραφήσεις, 6/96)… Το Αβατον, παρά την εξαιρετικά ‘δύσβατη’ χρήση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας έγινε αρκετά γνωστό και στο ευρωπαϊκό κοινό με συμμετοχές σε φεστιβάλ και διοργανώσεις. (Τimes Zone, Sphinx Festival, κ.α.) αλλά και από διεθνής συνεργασίες (Anastasia, Νatacha Atlas, Kόσμον, 2001). …'Το Αβατον δεν είναι ένα σχήμα…λέει ο Γιάννης Παπαδάκης, ιδρυτικό μέλος και βασική συνθετική μονάδα του 'Αβατον', αλλά ένα οραματικό όχημα ένα σημείο συνεύρεσης ανθρώπων που δημιουργούν και συνυπάρχουν με κοινή την επιθυμία να μειώσουν την απόσταση από αυτή την αναζήτηση του απόλυτου ήχου. Και σαν τέτοιο, διανύει αποστάσεις, παύει, αυτοακυρώνεται, συνεχίζει, αποχωρεί ανανεώνεται, αλλάζει κατεύθυνση, μαθαίνει να υπάρχει…' Με όλη αυτή τη διαδρομή καταχωρημένη στο ενεργητικό του, ο Γιάννης Παπαδάκης καταθέτει την πρώτη προσωπική πια δουλειά του σε ένα ολοκληρωμένο ηχογράφημα, με τον τίτλο 'ΕΞ ΑΒΑΤΟΝ'. Πρόκειται για ένα ηχογράφημα ...κυριολεκτικό. Οι συνθέσεις διακατέχονται από αυτό το ηχητικό στίγμα και την αισθητική ιδιαιτερότητα του Αβατον… Παρούσα, η χρήση της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης (Σαπφώ), στο Στάλαχμον και στο Ηρος Αγγελος (Αγγελος της Ανοιξης). Παρούσα, η χρήση των ηλεκτρονικών σαν ηχητικό περιβάλλον καθώς συμπλέκονται με την χρήση των ανά τον κόσμο παραδοσιακών οργάνων (djembe, νταούλι, φλογέρα, tablas, ιδιόφωνα, νταραμπούκα) αλλά και τις κιθάρες, το μπάσο, το σαξόφωνο, τα κλαρίνα…. Παρόντες οι βασικοί συνεργάτες που έχουν πλαισιώσει πολλές από τις δραστηριότητες του Αβατον: Βασίλης Διβόλης κρουστά, Αντώνης Παπαδάκης μπάσο, Βαλεντίνος Ντούλιας, ηλεκτρική κιθάρα, Δημήτρης Μίχας κλαρίνα, Αναστάσης Γούλιαρης κρουστά, Νίκος Κεφαλάς, αφήγηση καθώς και ο Παναγιώτης Ξυδιάς με την εξέχουσα φωνή του, που συμμετέχει στον Ηχο Αστρου αυτοσχεδιάζοντας Εκπληξη, η χρήση της νέας ελληνικής γλώσσας με την ενδιαφέρουσα στιχουργική παρουσία του Γιάννη Παπαδάκη σε έναν απρόσμενο Ωκεανό, και την ερμηνεία του Φίλιππου Πλιάτσικα. Καινοτόμα, η παρουσία της Αναστασίας Εδεν που δομεί με την αιφνίδια φωνή της τα περισσότερα ηχητικά τοπία του δίσκου αλλά και αφηγείται με τις ερμηνείες της (Στάλχμον, Inner Trance, Ωκεανός, Απόπειρα, Ηρος Αγγελος). Πρωτοεμφανιζόμενος, ο Εκτορας Τσολάκης στις πολλά υποσχόμενες συνθετικές του εμπλοκές και ενορχηστρωτικές του ιδέες. Δίσκος έντονων μουσικών χρωμάτων, μεθυστικών αρωμάτων, ξεχωρίζει και μάλιστα με διαφορά μέσα σε ένα άνυδρο και σχεδόν αδιάφορο μουσικό τοπίο.

http://www.last.fm/music/This+Fluid wrote:This Fluid is Spyros Faros and Makis Faros (samples, programming, electronics, synths, keyboards, voices, singing, bass, guitars, etc) and Anna Maratou (cello, vocals, etc), later substituted by Thanos V. (vocals, guitar, melodica/whistle).

http://www.last.fm/music/The+Crazed wrote:Rockin’ since 2000 “The Crazed” started as a trio, exploring the weird world of Rock ‘n’ Roll. After a year, a second guitarist joined the band and this is, more or less, how the spooky tale began.

In spite of some unlucky circumstances, “The Crazed” made a lot of gigs all around Greece, spreading the word like no band has ever done before. In 2006 they recorded their first demo which never saw the light of day …

Unfortunately the band split up in January 2007, to be reborn a few months later with a new drummer, thirstier for blood, messing with your brains.

http://www.last.fm/music/Socos+&+The+Live+Project+Band wrote:Εγκέφαλος της μπάντας είναι ο Socos, το μουσικό όραμα του οποίου ενσαρκώνουν ως συνοδοί άλλα επτά άτομα, πέντε μουσικοί και δύο χορευτές, με πιο ευδιάκριτη ανάμεσά τους τη γνωστή από τις συνεργασίες της με τον Χρήστο Αλεξόπουλο Μαρία Λαντσίνου, τα φωνητικά της οποίας προσδίνουν έναν ιδιαίτερο τόνο στην παρούσα ηχογράφηση. Το Kafka είναι η δεύτερη δουλειά του σχήματος μετά τα Δάκρυα Του Ονείρου τρία χρόνια πριν - ένα επίσης ενδιαφέρον album, που όμως αφήνεται πλέον κάτι έτη φωτός πίσω. Όσο για το Kafka, είναι, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, μια δουλειά επηρεασμένη από το έργο και το πνεύμα του μεγάλου συγγραφέα Franz Kafka, η οποία εκδίδεται ως ένα ολοκληρωμένο οπτικοακουστικό θέαμα: διπλό cd, DVD με τους Live Project Band σε ζωντανή δράση και όλα αυτά σε μια εκπληκτική έκδοση, συνοδευόμενα από ένα πολυσέλιδο βιβλίο, με τους στίχους των τραγουδιών, με καταπληκτικές έγχρωμες φωτογραφίες του Παναγιώτη Λάμπρου και με 21 ευρηματικά σκίτσα της Άλκηστης Σκαρλάτου.
Το τι συμβαίνει τώρα στον ηχητικό τομέα της δουλειάς δεν είναι διόλου εύκολο να περιγραφεί. Οι Socos & The Live Project πειραματίζονται, αυτοσχεδιάζουν, εμπνέονται ελεύθερα από ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σας, ηχώντας έτσι αλλού πιο rock, αλλού πιο ηλεκτρονικοί, αλλού σαν να βγήκαν από κάποιο alternative metal σκηνικό, αλλού πιο κινηματογραφικοί, αλλού σαν δοσμένοι σε μια ταρκοφσκικών προδιαγραφών συνένωση της ποίησης με τη μουσική. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι στις ευχαριστίες βρίσκει κανείς βαλμένα πλάι-πλάι τα ονόματα των Orbital, των Prodigy, του Astor Piazzolla, του Jean-Baptiste Lully, του Uli Jon Roth και του…Jason Becker!!!

http://www.last.fm/music/incognita+sperans wrote:Incognita Sperans is a post-rock / post-metal band with female vocals from Athens, Greece, formed back in 2005.

http://rockin-hood.blogspot.gr/2010/01/tricks-of-sun-st.html wrote:70's sound & chaotic spirit in an absolute utopic LP produced: 2007 - released Jan 2009.

Great crystal sound, with many space folk themes, trippy flutes, majestic female vocals, dreamy childs voice, heavy dope psych melodies.

Spyros Rouchotas plays on all 9 instruments - flute, pipe, acoustic and electric guitar, bass, keyboards, acoustic and electric drums, native instruments and sounds- He lateron mixed them all together, to deliver a stunning single outcome.

http://www.psychedelic-music.net/pmdb/db3/db_band.php4?id=540 wrote:From Crohinga Well:
The Melting Ashes were formed in 1986 and did a limited number of gigs enlivened by slide shows and audience participation before splitting up in the spring of 1988. Their only vinyl appearance had been on a rather low-fi sampler called "12 Raw Greek Groups". They had recorded a few demos in the last months of their existence, however, and Wipe Out decided to do a posthumous album in order to please the band's hard-core fans. "Green Fuzz 1987" was released in early 1991 and is well worth getting, even if it represents the hard side of the group rather than the psychedelic notes their music was shot through with. alie

http://www.last.fm/music/Art+Of+Parties wrote:Art of Parties formed in the early 80s, getting their name from Japan’s “The Art of Parties” (from the “Tin Drum” album).
Original members:
Pantelis Vassilakis (vocals, guitars - credited as Andy in the Last Time / Central Room single),
Dimitris Vassilakis (vocals, bass, keys - credited as James),
Thanassis Economou (guitars - credited as Adam), and
Kostas Kiriakidis (drums).
There are no recordings available with Giorgos Orfanoudakis, the drummer prior to Kostas Kyriakidis.
In the mid 80s and after a series of short-term drummers replacing Kostas, Giorgos Katsoufis joined the Art of Parties on synths.
Over the years, Dimitris moved to saxes and Pantelis worked on synths, saxes, and sequencing, while several session musicians joined in at various times on strings, horns, guitars, vocals, etc.
A band somewhere between new wave and new romantics, the Art of Parties have been described as a “great electro pop group from middle 80’s.Sometimes it seems better than Brian Ferry’s Roxy Music” (see cdandlp.com )

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=551 wrote:DRAGONS (1964, Αθήνα)
Λάκης Παπαδόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι
Χρήστος Καβαλιεράτος: Κιθάρα
Γιάννης Σάρδης: Μπάσο
Νίκος Τζανετουλάκος: Ντραμς

-Μεγαλύτερη Επιτυχία: Express 007/1967
-Σχόλιο: Το πρώτο σύνολο που λογοκρίθηκε από τη χούντα για το τραγούδι τους “The First Gun”, που το επανακυκλοφόρησαν με τίτλο “The Forest of my Place”.

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=551#ixzz3CwrUzRiE

http://www.last.fm/music/Ding+An+Sich wrote:First Chapter (1987 - 1991)

Ding An Sich was formed in 1987 in Athens - Greece. Their first formation included: Nick Sarikostas - bass , George Polizos - drums , Takis Merekos - voice , and a guitarist whose name is forgotten. He was replaced by Dimitris Papalakis just a while before the recordings for the first single were about to start.

In 1989 a 7 inch single named And / Wandering was released. In 1990 Vagelis Bekonopoulos joined the group as keyboardist. During that period, the guitarist Tasos Nomikos , replaced D. Papalakis. From 1988 until 1991, the band recorded the tracks which formed their first complete work named Old As Forever.New As Tomorrow. During this period, they performed some live shows too… the most remarkable of which are with Paul Roland and The Damned.

Second Chapter (1993 - 1996)

This period is distinguished for the substantial changes as far as the formation is concerned, but also their direction. Ding An Sich sustain as studio project only. The trinity consists of: Maria Batistatou - voices , George Ginis - Various / Effects , Nick Sarikostas - Programming / Keyboards , Some good friends of the band, offered a helping hand, and the album The Wanderer & His Shadow was released at the dawn of 1996.

Third Chapter ( 1996 - 2004)

Starting point of this period could be regarded any year after 1996. The oddity of this statement, lies in the fluidity in which the two remaining members - George Ginis and Nick Sarikostas - found themselves. Until 2004, many female singers made some demo recordings with the band. These recordings formed the collection named We Are Involved In A War. Some of them may be recorded again, for the forthcoming album.

Fourth Chapter (2005 - ? )

The dawn of 2005 showed good signs for the years good prospects for what is about to happen. G.Ginis and N. Sarikostas work hard for the preparation of the new album, while Nick Sebekopoulos (or Acimi) joins as guitarist, after a while, Kely Kapetanaki expresses her interest to participate as frontwoman and singer. And the band is finally formed as follows: Kely Kapetanaki - voice , Nick Sebekopoulos - guitar , George Ginis - Effects / Voice / sequencers , Nick Sarikostas - Bass / voice / keyboards / tibetan bowl / theremin.

http://thedarkrags.blogspot.gr/p/the-dark-rags.html wrote:The Dark Rags are a Garage/Punk/Rock'n'Roll band from Athens, Greece that formed in May of 2010, initially starting out as a three piece, one time side project by members DD, Sid, and L.A.

Following the summer of that same year, and after receiving a great audience reaction aside from their own feeling of what they did felt right, The Dark Rags decided to stick together and a few weeks later recorded their first self released limited edition E.P titled, "Drunken Angel E.P" released in October of that year. Soon after the release they were joined by Tolis on second guitar and remain that way till present day.

Influenced by 60’s garage and rock’n’roll, 70’s New York punk, and the Australian garage revival scene of the 80’s as well contemporary bands of the genre, The Dark Rags deliver a set filled with catchy power pop, heartbroken junky ballads and straight up in-your-face rock’n’roll.

http://www.last.fm/music/Seffil wrote:Greek/German collaboration (1978) recorded in Trefitia-Film-Ton-Studio, Alpen, Germany. The collaboration consisted of members from 3 Brothers Nikolaidis (Vassilis Nikolaidis – bass, Theofilos Nikolaidis - drums and Theoharis Nikolaidis – guitar, vocals) and Ralf Leupers (guitar).